Sa shume deshire une kisha
te ngrihem ne hapsire,
si zog te fluturoja
ne qiellin tim te lire.
Nje zogu une iu luta
qe krahet te mi jape.
Nje here te fluturoja
pastaj tja ktheja prape.
U ngrita mes reve
i lumtur shend-e-vere.
dhe zogun e lashe
une me krahe... te preeeeeeeeeere.
Mu duk shume i merzitur,
ndaj zbrita prape ne toke.
Me mall e perqafova
si mik edhe si shok.
Dhe nisem te dy bashke
ne me mijera fluturime.
Ai me krah't e tija
dhe une me kengen time.
No comments:
Post a Comment